Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009


3 σχόλια:

nikos nikou είπε...

Μὲς στὴν ὑπόγεια τὴν ταβέρνα,
μὲς σὲ καπνοὺς καὶ σὲ βρισιὲς
(ἀπάνου στρίγγλιζε ἡ λατέρνα),
ὅλη ἡ παρέα πίναμε ἐψές,
ἐψές, σὰν ὅλα τὰ βραδάκια,
νὰ πᾶνε κάτου τὰ φαρμάκια.
Σφιγγόταν ὁ ἕνας πλάι στὸν ἄλλο
καὶ κάπου ἐφτυοῦσε καταγῆς•
ὤ! πόσο βάσανο μεγάλο
τὸ βάσανο εἶναι τῆς ζωῆς!
Ὅσο κι ὁ νοῦς ἂν τυραννιέται,
ἄσπρην ἡμέρα δὲ θυμιέται!
(Ἥλιε καὶ θάλασσα γαλάζα
καὶ βάθος τοῦ ἄσωτου οὐρανοῦ•
ὤ! τῆς αὐγῆς κροκάτη γάζα,
γαρούφαλα τοῦ δειλινοῦ,
λάμπετε-σβήνετε μακριά μας,
χωρὶς νὰ μπεῖτε στὴν καρδιά μας!)
Τοῦ ἐνοῦ ὁ πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος – ἴδιο στοιχειό•
τοῦ ἄλλου κοντόμερη ἡ γυναίκα
στὸ σπίτι λιώνει ἀπὸ χτικιό•
στὸ Παλαμήδι ὁ γιὸς τοῦ Μάζη
κι ἡ κόρη τοῦ Γιαβῆ στὸ Γκάζι.
–Φταίει τὸ ζαβὸ τὸ ριζικό μας!
–Φταίει ὁ Θεὸς πού μᾶς μισεῖ!
–Φταίει τὸ κεφάλι τὸ κακό μας!
–Φταίει πρῶτ’ ἀπ’ ὅλα τὸ κρασί!
«Ποιὸς φταίει; Ποιὸς φταίει;…» κανένα στόμα
δὲν τὸ ’βρε καὶ δὲν τὸ ’πε ἀκόμα.
Ἔτσι, στὴ σκοτεινὴ ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί•
σὰν τὰ σκουλήκια κάθε φτέρνα,
ὅπου μας εὕρει, μᾶς πατεῖ:
δειλοί, μοιραῖοι κι ἄβουλοι ἀντάμα
προσμένουμε, ἴσως, κάποιο θάμα!

nikos nikou είπε...

«Όλοι ζουν πουλώντας κάτι». Θα ζήσουν λοιπόν ακόμα και αυτοί που πουλάνε φούμαρα, πανικό, άγνοια και βλακεία.

Εν προκειμένω, αναφέρομαι στην πλειονότητα των καναλιών που στην προσπάθειά τους να έλξουν το ενδιαφέρον του καλοπροαίρετου κοινού, προσπαθούν να μας πείσουν ότι η παγκόσμια οικονομία διαλύθηκε και εντός ολίγων μηνών η Ελλάς και οι πολίτες της πρόκειται να κηρύξουν μαζική πτώχευση.

Τα τελευταία χρόνια ακούγαμε το ίδιο τροπάρι αλλά για διαφορετικούς λόγους. Τότε η γη έτρεμε κάτω από τα πόδια μας εξαιτίας των τριγμών που προκαλούσαν οι αυξήσεις στα ζαρζαβατικά και κυρίως ο μαϊντανός και το κολοκυθάκι! Αυτό το κολοκυθάκι ξεκίνησε από τις 40 δραχμές, πήγε μονομιάς στα 40 λεπτά και μέσα σε τέσσερα χρόνια πήγε στα 3 ευρώ (σύμφωνα με τα κανάλια πάντα). Αφήστε τον Μαϊντανό...................

nikos nikou είπε...

θα χρησιμοποιήσω το παράδειγμα που μου έδωσε ένας καλός μου φίλος προκειμένου να εξηγήσει γιατί οι κρατικοί λειτουργοί περί των οικονομικών ήταν πάντα επικίνδυνοι σε βαθμό που να ακουμπά τα όρια της εθνικής προδοσίας. Μου είπε λοιπόν ότι αν ένας πατέρας δανειστεί 100.000 ευρώ για να αγοράσει στον γιο του μια πόρσε, τότε ο νεαρός γιος θα κάνει τον πατέρα του εικόνισμα.

Αν την επόμενη χρονιά δανειστεί 250.000 ευρώ για να ξεπληρώσει το πρώτο δάνειο και για να αγοράσει ακόμα μία πόρσε τότε ο γιος θα τον θεοποιήσει. Αν όμως την επόμενη χρονιά πεθάνει και αφήσει στον γιο κληρονομιά τα χρέη, τότε ο γιος δικαίως θα τον καταριέται γιατί οι δύο πόρσε μαζί με τα εισοδήματά του δεν θα φτάνουν για να καλύψουν τα δάνεια του πατέρα του. Βάλτε τώρα στο ρόλο του πατέρα το ελληνικό κράτος και στο ρόλο του γιου τον Έλληνα πολίτη και αναλογιστείτε το έγκλημα που διαπράττεται εις βάρος μας εδώ και δεκαετίες.

Τελειώνοντας επιθυμώ να τονίσω τα εξής: Η πορεία των χρηματιστηρίων και της οικονομίας εν γένει καθορίζεται σε μικρό ή μεγάλο βαθμό από την αίσθηση που έχουν σήμερα οι καταναλωτές για το μέλλον. Αν λοιπόν κάποιοι πείσουν τους περισσότερους ότι πλησιάζει ο Αρμαγεδών τότε αυτοί δεν θα αγοράζουν αγαθά, δεν θα αγοράζουν σπίτια και αυτοκίνητα, δεν θα επενδύουν και θα κρατούν τα λεφτά κάτω από το μαξιλάρι τους. Αυτό δεν είναι ουτοπικό ούτε μακρινό.

Ρωτήστε έναν κατασκευαστή αν πουλάει τελευταίως διαμερίσματα και θα καταλάβετε τι εννοώ.